برو دنیا .... تازه اول خطه

دو روزه ننوشتم 

از کجا بگم 

از کی 

کدوم 

هم میخوام بنویسم 

هم نه 

زندگی یعنی همین که .... 

---

 

عادتمه 

خیلی زود دلبسته میشم 

به جمع ها 

به آدم ها 

حتی اگه حس کنم طرف ازم متنفره  

فرقی نداره 

دلبسته میشم 

لحظه لحظه  

نفس میکشم 

هوا نیست 

اکسیژن نیست 

نفس می کشم  

از با هم بودن ها نفس می کشم 

نفس میکشم 

از انرژی 

از آدم ها  

هوای من میشن آدم ها 

اعتیاد همینه دیگه 

جایگزینی یه عنصر دیگه  

به جای ماده مورد استفاده بدن 

معتاد میشم 

هر روز 

مصرف می کنم 

نفس می کشم 

هر روز 

بیشتر 

بیشتر 

... 

. 

. 

. 

و ناگهان قطع میشه 

تموم میشه 

تو باشی چیکار می کنی؟ 

دوباره به آدم ها عادت کردم 

به بودن ها 

به هویت ها 

به آدم ها 

تموم شد 

خاطره شد 

همه چی 

خمارم الان 

شب شراب نیرزد به بامداد خمار؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

نه!!! 

نه 

نه نه 

تو باشی چیکار می کنی؟ 

من؟ 

دقیقا سردردم شروع شد 

همون شب 

سردرد این دفعه تموم سرم رو محاصره کرده بود 

به چشمام رسید 

میخواستم کتاب بخونم 

به زور 

یه صفحه 

دو صفحه 

سه صفحه 

چهر 

پنج .... 

.............. 

چشام بسته شد 

دیگه نتونستم 

و 

.... 

۱۲ ساعت تمام اسیر بودم 

بیدار شدم 

چه شکنجه ای 

بیدار شدم 

.... 

هیچی 

هیچی نبود 

ذهنم خالی خالی  

خاالی 

بی فکر 

بی انگیزه 

خمار 

همینه؟ 

رفتم کلاس 

برگشتم 

اونم تموم شد  

اما میدونم که اونا رو ترم دیگه میبینم 

خمار 

---

 

قبل از همه این اتفاقا 

یه فیلم دیدم 

دیوداس 

فوق العاده بود 

عالی 

داستان 

عشق 

قابل توصیف نیست 

فقط عشق 

عشق 

آااخ که چقد صدای خسرو شکیبایی رو میخوام 

عمو خسرو 

همون حسی که تو صدای عمو خسرو بود 

وقتی میگف عشق 

همونه........ 

عششق 

ع ش ق 

یه چیزایی توی فیلم 

خیلی خوب قاعده زندگی رو یاد میداد 

کارما..... 

---

دوستم ناراحته 

دوس ندارم این لحظه ها رو 

و چیزی که تازگی ها میبینم 

همینه 

دنیا به تهش نرسیده 

ایستگاه آخر نیست دوستم 

پیاده نشو 

کلی راه موونده 

باید صبر کرد تا رسید 

جاده خاکیه؟؟ 

دست انداز داره؟ 

پیچ و تاب داره؟ 

طولانیه؟ 

اگه اینا نبود که جاده نبود 

اگه اینا نباشه 

 وقتی رسیدی ایستگاه خودت 

خونه دوست داشتنی و گرمی که منتظرشی 

وقتی خواستی واسه اونی که دوس داری تعریف کنی 

اگه اینا نباشه 

چی واسه تعریف کردن داری؟ 

چه میخوای واسش بگی؟ 

با چی به وجدش بیاری؟ 

اگه پنج دقیقه ای برسی بش 

چیزی برای تعریف کردن نداری... 

اگه جاده باشه 

طولانی باشه 

منظره های مختلف داشته باشه 

دست انداز 

پیچ 

تاب 

درخت 

گل 

قحط 

.... 

اون وقته که افتخار میکنی  

دوستم 

اول جاده اس 

ناامید نشو 

می رسی 

اگه هم قطار پره 

اشکال نداره 

بالاخره یکی پیاده میشه 

و میری 

توی کوپه تازه خالی شده 

برو دنیا 

ما نمیخوایم پیاده شیم......